شغل عجیب گیمری در ایران!
تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۷۷۶۹۷
شاید گیمری و اختصاص دادن زمان طولانی به انجام بازی‌های رایانه‌ای در گذشته فقط یک تفریح به حساب می‌آمد اما این روزها می‌تواند یکی از بهترین روش‌ها برای درآمدزایی باشد؛ درآمدی حدود ۱۰ برابر درآمد یک پزشک متخصص. ناطقان: این روزها گیمری و صرف زمان پای کنسول‌های بازی علاوه بر تفریح و گذراندن وقت، به روشی برای کسب درآمد تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به عنوان مثال یک گیمر ۱۸ ساله در ایران ماهیانه ۵۰۰۰ دلار درآمد دارد. یعنی حدود ۱۵۰ میلیون تومان در یک ماه. این عدد برای گیمرهای حرفه‌ای‌تر به ماهانه ۴۰ هزار دلار (یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان) هم می‌رسد.
از زمانی که کنسول‌ها را شناختم به گیمری علاقه‌مند شدم
محمد رضا قره داغی ۲۲ سال دارد. او معتقد است از زمانی که کنسول‌های بازی را شناخته به گیمری علاقه‌مند شده است. در ابتدا به صورت تفریحی با خانواده و دوستانش بازی می‌کرده اما حالا حدود دوسال است که گیمری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند و از این راه درآمد هم دارد.
او درباره شروع کار حرفه‌ای خود می‌گوید: من علاقه زیادی به گیم داشتم. آنقدر که می‌توانم بگویم همه کنسول‌ها و بازی‌ها را امتحان کرده‌ام. اصلا یکی از اتفاقاتی که باعث شد فعالیت حرفه‌ای را شروع کنم، همین مسئله بود. بازی نمانده بود که من آن را انجام نداده باشم و این کمی برایم حوصله سربر شده بود. همین امر باعث شد همه گیم‌هایم را ریست کنم و دوباره آنها را بازی کنم؛ اما این‌بار به همراه مخاطبان.
وی درباره مدت زمانی که به گیمینگ اختصاص می‌دهد، می‌گوید: در گذشته زمان خیلی زیادی را صرف گیمینگ می‌کردم. شاید تنها زمان‌هایی که بازی نمی‌کردم زمان خوابم بود. اما الان که کار حرفه‌ای می‌کنم طبق برنامه و با نظم خاصی این کار را انجام می‌دهم. ضمن اینکه علاوه بر بازی، صفر تا صد کارهای ادیت ویدیو، طراحی کاور و… را هم خودم انجام می‌دهم. چون دوست دارم مهارت‌های دیگر را هم یاد بگیرم.
مخاطب‌شناسی حرف اول را می‌زند
این گیمر جوان درباره شیوه کار گیمرها ادامه می‌دهد: گیمری به صورت حرفه‌ای اینگونه است که گیمر بخشی از ویدیوی بازی کردن خود را در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام و یوتوب با مخاطبان به اشتراک می‌گذارد. یا به اصطلاح استریم می‌کند.
در همین راستا یک گیمر حرفه‌ای برای جذب مخاطب، باید مخاطبان خود را بشناسد و از نیازهای آنها آگاهی کامل داشه باشد. مثلا وقتی می‌بیند بازی خاصی برای عده زیادی از مخاطبان جذابیت زیادی دارد، بیشتر به بررسی آن بازی و روش‌های گوناگون انجام آن بپردازد. می‌توانم بگویم مخاطب‌شناسی در گیمری حرف اول را می‌زند.
۴۰ هزار دلار؛ درآمد ماهانه یک گیمر
محمدرضا، در رابطه با شیوه‌های کسب درآمد از گیمری می‌گوید: بهترین پلتفرم‌ها برای اشتراک‌گذاری ویدیوها در ایران، اینستاگرام و یوتوب است. کسب درآمد در اینستاگرام فقط از طریق تبلیغات انجام می‌شود. اما یوتیوب براساس میزان بازدیدها به شما پول پرداخت می‌کند. البته برای این کار، در ابتدا باید میزان بازدیدها و دنبال کننده‌های شما به عددی که این پلتفرم تعیین کرده برسد. در اینصورت گیمری به یکی از بهترین راه‌ها برای درآمدزایی تبدیل می‌شود.
برای مثال من گیمری را در کشور خودمان می‌شناسم که با ۱۸ سال سن، ماهیانه ۵ هزار دلار درآمد دارد. یعنی حدود ۱۵۰ میلیون تومان در یک ماه. البته این عدد با افزایش بازدیدها بیشترهم می‌شود و حتی برای گیمرهای حرفه‌ای‌تر به ۴۰ هزار دلار ( معادل یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان) در ماه هم می‌رسد. یعنی ده برابر درآمد یک پزشک متخصص. البته این‌ها یک شبه اتفاق نمی‌افتد و نیازمند صبوری و کسب مهارت‌های لازم در انجام بازی‌ها و اشتراک‌گذاری آن‌هاست.
مشکلات گیمری در ایران؛ از تحریم تا مخالفت خانواده‌ها
البته گیمری در ایران با مشکلاتی نیز همراه است و گیمرها برای موفقیت، دشواری‌های زیادی را پشت سر می‌گذارند. یکی از این مشکلات تحریم است.
این گیمر درمورد مشکلات گیمرها به شرایط تحریمی اشاره می‌کند و می‌گوید: پینگ معیاری برای محاسبه فاصله زمانی اتصال بین دو دستگاه است. نسخه اصلی خیلی از بازی‌های معروف به دلیل تحریم در ایران اجرا نمی‌شود. نسخه‌های غیررسمی هم پینگ بالایی دارند. گاهی پیش می‌آید که حریف، تو را شکست می‌دهد و بازی تمام می‌شود و تو تازه بعد از چند دقیقه متوجه این اتفاقات می‌شوی.
البته مشکلات تحریم فقط به همین‌جا ختم نمی‌شود. تحریم‌ها پرداخت‌های پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند. بانکی که این پلتفرم برای پرداخت مبالغ با آن همکاری می‌کند، در ایران نمایندگی ندارد. تنها کشور نزدیکی که این قابلیت را دارد، کشور ترکیه است که باز کردن حساب در این کشور نیز هزینه‌بر است و برای اکثر گیمرهای ایرانی صرفه اقتصادی ندارد.
البته شرکت‌هایی هم در سایر کشورها هستند که در ازای دریافت مبلغی وظیفه ساخت حساب را برای گیمرها به عهده می‌گیرند. اما این روش هم کماکان هزینه گزافی را روی دوش گیمرها می‌گذارد.
او ادامه می‌دهد: نبود سازمان حمایتی برای گیمرها در ایران هم یکی دیگر از مشکلات فعالان این حرفه است. ما در کشورمان گیمرهای حرفه‌ای داریم که اگر در مسابقات جهانی شرکت کنند، قطعا جزو نفرات برتر می‌شوند. اما متاسفانه رقابت در ایران به شرکت در مسابقاتی که گیم‌نت‌های محلی برگزار می‌کنند، محدود شده است.
علاوه بر این‌ها سرعت پایین اینترنت، قیمت بالای کنسول‌های بازی و وسایل جانبی و البته مخالفت خانواده‌ها با گیمرشدن فرزندانشان مشکلاتی است که گیمرهای ایرانی با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
به نظر می‌رسد تبدیل شدن به یک گیمر حرفه‌ای و درآمدزایی، مسیر مشخصی ندارد اما این روزها پیشرفت تکنولوژی همه چیز حتی مسیر موفقیت را تحت تاثیر قرار داده است. منبع: عصر ایران برچسب ها: شغل عجیب ، گیمری ، ایران
منبع: ناطقان
کلیدواژه: شغل عجیب گیمری ایران میلیون تومان برای گیمرها هزار دلار کنسول ها بازی ها یک گیمر حرفه ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۷۷۶۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پزشکی به شرط کسب درآمد!
«گرایش به پزشکی در حال رنگ باختن است. باید نگران آینده پزشکی باشیم.» این جمله‌ای است که ایرج فاضل، رئیس جامعه جراحان ایران می‌گوید. الان در برخی رشته‌های مهم و حیاتی مثل جراحی عروق، جراحی کودکان، حتی یک داوطلب برای تحصیل نداریم. انگیزه‌ای نیز برای ورود به رشته‌های پر زحمت و طولانی‌مدت وجود ندارد، ولی برعکس در رشته‌هایی مانند جراحی پلاستیک و امثال آن داوطلبان فراوانی وجود دارد.
به گزارش ایسنا، زهرا چیذری در یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: دومین و آخرین روز نوبت دوم کنکور ۱۴۰۳ با شرکت بیش از نیم میلیون داوطلب در گروه آزمایشی علوم تجربی برگزار شد تا پرونده کنکور امسال بسته شود. نکته قابل تأمل اینکه در همین روزها و در شرایطی که گروه علوم تجربی با بیش از ۵۰۱ هزار داوطلب بیشترین تعداد داوطلب را در کنکور ۱۴۰۳ به خودش اختصاص داده و همچنان پرمتقاضی‌ترین گروه در میان گروه‌های آموزشی آزمون ورودی دانشگاه‌ها به شمار می‌رود، رئیس سازمان نظام پزشکی یک‌بار دیگر از خالی ماندن ظرفیت‌های پزشکی در رشته‌های قلب و عروق ابراز نگرانی کرد. نامعادله پر متقاضی‌ترین گرایش در کنکور ورودی به دانشگاه و خالی ماندن صندلی‌ها در تحصیلات تکمیلی و آزمون دستیاری پزشکی در کنار انصراف چیزی نزدیک به نیمی از پزشکان عمومی از طبابت و روی آوردن به مشاغل دیگر موضوعی است که ریشه‌یابی آن می‌تواند راه‌حل آن را در دسترس‌تر کند.
ماجرای خالی ماندن برخی از رشته‌های پزشکی در دوره دستیاری و نگرانی از آینده پزشکی کشور موضوعی است که مدت‌هاست به دغدغه‌ای جدی تبدیل شده‌است. در حالی که در چنین روزهایی می‌توان به عینه شاهد سر و دست شکستن دانش‌آموزان و والدین آنها برای شرکت در کنکور تجربی و ورود به رشته پزشکی است، اما پس از ورود به دانشگاه و فارغ‌التحصیلی از این رشته و برای ادامه تحصیل در دوره تخصص به یکباره همه چیز تغییر می‌کند. این سر و دست شکستن‌ها اگرچه برای رشته‌های پول‌سازی همچون جراحی پلاستیک و ترمیمی ادامه دارد، اما رشته‌های پرریسک‌تر مانند کودکان، قلب یا بیهوشی جزو رشته‌هایی هستند که اقبالی به آنها نیست و چند سالی می‌شود صندلی‌های این رشته‌ها خالی می‌ماند. ماجرا به گونه‌ای پیش رفته که کم‌کم این نگرانی به شکل جدی‌تر مطرح می‌شود که قرار است آینده پزشکی کشورمان به کجا برسد؟!
وقتی همه نگرانند
«گرایش به پزشکی در حال رنگ باختن است. باید نگران آینده پزشکی باشیم.» این جمله‌ای است که ایرج فاضل، رئیس جامعه جراحان ایران می‌گوید. الان در برخی رشته‌های مهم و حیاتی مثل جراحی عروق، جراحی کودکان، حتی یک داوطلب برای تحصیل نداریم. انگیزه‌ای نیز برای ورود به رشته‌های پر زحمت و طولانی‌مدت وجود ندارد، ولی برعکس در رشته‌هایی مانند جراحی پلاستیک و امثال آن داوطلبان فراوانی وجود دارد.
رئیس جامعه جراحان ایران با بیان اینکه باید شرایط تشویق‌کننده باشد تا انگیزه کافی با امکانات تشویقی برای ورود پزشکان به رشته‌های تخصصی پر زحمت و طولانی‌مدت برقرار شود، می‌افزاید: «باید برای افرادی که بخش عمده‌ای از عمر خود را صرف تحصیل یک دوره تخصصی دشوار و طولانی می‌کنند، انگیزه‌های قوی ایجاد کرد؛ وقتی وضعیت معیشتی و زندگی نسل فعلی پزشکان مطلوب باشد، این یک انگیزه خوب و اثرگذار برای جذب و ماندگاری پزشکان جوان خواهد بود. باید سیاستگذاری‌ها طوری برنامه‌ریزی شود تا جامعه از این بابت صدمه نبیند.»
خالی ماندن مجدد صندلی‌های تخصص قلب
محمد رئیس‌زاده، رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران هم در سخنرانی‌اش در کنگره مشترک قلب و عروق ایران از خالی ماندن ظرفیت‌های پزشکی در رشته‌های قلب و عروق ابراز نگرانی کرد.
به گفته رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران به رغم وجود ۱۰۰ هزار پزشک عمومی در کشور، ظرفیت برخی رشته‌های تخصصی در حد زیر ۴۰ درصد پر می‌شود. امسال در رشته مهم جراحی قلب و عروق حدود ۳۰ درصد ظرفیت تربیت نیروی جراح قلب در کشور پر شد، در جراحی قلب اطفال اوضاع به مراتب نگران‌کننده‌تر است، در جراحی عروق تقریباً به عدد صفر نزدیک شده‌ایم، در رشته بیهوشی ۲۰ درصد، در رشته اطفال ۳۶ درصد، در طب اورژانس زیر ۵ درصد ظرفیت‌ها پر شده‌است.
وی با بیان اینکه مهاجرت شغلی و جغرافیایی هشدارها را به صدا در آورده است، افزود: «بی‌توجهی مفرط به اقتصاد سلامت و کاهش سهم سلامت از تولید ناخالص داخلی، به ادامه خدمات در بخش دولتی و خصوصی آسیب‌های جدی وارد کرده‌است.»
از نگاه رئیس‌زاده دلیل این کم‌اقبالی به رشته‌های پزشکی عدم اجرای قوانین بالادستی از جمله اجرای سیاست‌های کلی سلامت ابلاغی رهبری، عدم به روزرسانی قوانین قدیمی مثل طرح ضریب K، مداخلات غیرتخصصی خلاف قانون، وضعیت نیروی انسانی حوزه سلامت و زنجیره تربیت نیروی متخصص در نظام سلامت کشور را از هم گسسته است.
پزشکی به شرط درآمد
تا اینجای کار به نظر می‌رسد ماجرای کم اقبالی به پزشکی در برخی از رشته‌های تخصصی خلاصه شود. به طور خاص رشته‌هایی که چندان پردرآمد نیستند. درست شبیه رشته اطفال یا بیهوشی و حتی رشته قلب. ماجرا به قدری جدی است که گزارش‌هایی از روی آوردن برخی متخصصان قلب به تزریق ژل و بوتاکس حکایت دارد! ماجرایی که اثبات می‌کند یکی از اصلی‌ترین دلایل کم‌اقبالی به برخی رشته‌های تحصیلی مسائل مالی و آلوده‌شدن دامن پاک طبابت به انگیزه‌های مالی است، به گونه‌ای که این ماجرا توانسته آموزش پزشکی را هم تحت‌تأثیر قرار دهد.
حکایت کم‌اقبالی به پزشکی و طبابت، اما به تخصص خلاصه نمی‌شود و پزشکان عمومی یعنی همان گروهی که برای دکتر شدن در سال‌های کنکور سر و دست می‌شکاندند و تمام هم و غمشان را برای قبول‌شدن در کنکور گذاشته‌اند.
آنطور که بابک پورقلیچ، پزشک عمومی و رئیس دفتر تهران انجمن پزشکان عمومی بر اساس آمار سازمان نظام پزشکی، بیش از ۹۵ هزار پزشک عمومی در کشور داریم که ۴۰ تا ۴۵ هزار نفر از آنها مشغول طبابت هستند و بقیه یا دیگر طبابت نمی‌کنند و همان‌طور که گفتم، به مشاغل دیگر رو آورده‌اند یا خیلی از آنها هم از کشور مهاجرت کرده‌اند.
از نگاه وی پزشک عمومی در کشورهای دیگر جایگاه والایی دارد و مردم جایگاه او را قبول دارند. در ایران، اما تعریف نشده که پزشک عمومی چه کاره است.
به همین خاطر هم در ایران - به‌خصوص در شهرهای بزرگ - اگر فردی بیمار شود، در بسیاری از موارد برای ویزیت نزد پزشک عمومی نمی‌رود و مستقیم سراغ متخصص و فوق‌تخصص می‌رود. در حالی که طبق سیستم ارجاع، شما اول باید نزد پزشک عمومی بروید و او تشخیص دهد که لازم است پیش متخصص بروید یا نه؟
چرخه معیوب
شاید اگر پزشک خانواده و نظام ارجاع اجرایی می‌شد، بخشی از این چالش‌ها در کشورمان حل‌شده و بهتر می‌شد نظام سلامت را مدیریت کرد. بدین معنا که مردم در سطح اول به پزشکان عمومی مراجعه می‌کردند و در سطوح بعدی با واقعی‌شدن یا همان افزایش تعرفه‌ها فقط کسانی راهی مطب متخصصان می‌شدند که واقعاً به درمان‌های تخصصی نیاز دارند و از همه مهم‌تر بیمه‌ها هم پای کار می‌آمدند. این چرخه، اما معیوب است. به همین خاطر هم خانواده‌ها با تصور پول‌سازی و آینده‌دار بودن و منزلت اجتماعی پزشکان اصرار دارند فرزندانشان در رشته‌های پزشکی درس بخوانند و همچنان کنکور تجربی پرمتقاضی‌ترین رشته کنکور است. رشته‌ای پر متقاضی که شاید همیشه آن درآمد رؤیایی مدنظر بچه‌ها و خانواده‌ها را نداشته باشد!
انتهای پیام
گل دیدنی عیسی آل کثیر به آلومینیوم (آلومینیوم اراک 0-2 پرسپولیس)